Een DNR verklaring is een belangrijk begrip in de Nederlandse zorg dat draait om het recht om zelf te beslissen over reanimatie. Of je nu wilt begrijpen hoe een DNR verklaring werkt, of hoe je deze kunt regelen, hier vind je alle antwoorden. In dit artikel duiken we diep in DNR verklaring, van de betekenis en juridische basis tot praktische toepassingen in Nederland. Laten we beginnen met een grondige verkenning van DNR verklaring zelf.
Wat is een DNR verklaring?
Een DNR verklaring (Do Not Resuscitate) is een medische wilsverklaring waarmee iemand aangeeft dat hij of zij geen reanimatie wenst bij een hartstilstand. Het betekent dat zorgverleners, zoals ambulancepersoneel, artsen of verpleegkundigen, geen CPR (cardiopulmonale reanimatie) of AED (automatische externe defibrillator) mogen gebruiken om het hart weer op gang te brengen. In Nederland is een DNR verklaring rechtsgeldig onder de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO), die patiënten het recht geeft om behandelingen te weigeren, inclusief reanimatie.
Waarom kiezen voor een DNR verklaring?
Een DNR verklaring wordt vaak gekozen door mensen met een ernstige ziekte, hoge leeftijd, of een persoonlijke overtuiging dat reanimatie meer lijden dan levenskwaliteit oplevert. Het is een manier om je autonomie te waarborgen en zorgverleners te informeren over je wensen, vooral in noodsituaties waar snelle beslissingen nodig zijn. De DNR verklaring voorkomt ongewenste ingrepen en biedt rust, zowel voor jou als je naasten.
Juridische basis van een DNR verklaring
In Nederland is de DNR verklaring gebaseerd op artikel 11 van de WGBO, dat patiënten het recht geeft om medische behandelingen te weigeren. Dit maakt een DNR verklaring een juridisch bindend document, mits het duidelijk en ondubbelzinnig is geformuleerd.
Hoe wordt een DNR verklaring erkend?
Een DNR verklaring kan schriftelijk worden vastgelegd, bijvoorbeeld in een levenstestament of een medische verklaring bij je huisarts, en moet idealiter altijd bij je zijn om in noodgevallen herkend te worden. In de praktijk wordt een DNR verklaring vaak gecombineerd met een fysiek hulpmiddel, zoals een niet reanimeren penning, om direct herkenbaar te zijn voor hulpverleners.
Hoe stel je een DNR verklaring op?
Een DNR verklaring opstellen begint met een gesprek met je huisarts of behandelend arts. Het is een document dat je wensen specifiek omschrijft, vaak met hulp van een zorgverlener die je medische situatie kent. Je kunt een DNR verklaring ook laten vastleggen in een levenstestament via een notaris, wat extra juridische zekerheid biedt. Het is belangrijk dat je deze verklaring bespreekt met je naasten, zodat zij je keuze kennen en steunen.
Praktische stappen voor een DNR verklaring
- Overleg met je arts: Bespreek je medische situatie en reden voor een DNR verklaring.
- Schriftelijke vastlegging: Laat je wens opschrijven en ondertekenen, bijvoorbeeld in je dossier of een apart document.
- Draagbaar maken: Overweeg een hulpmiddel zoals een niet-reanimerenpenning om je DNR verklaring direct kenbaar te maken.
Wie kan een DNR verklaring gebruiken?
Een DNR verklaring is bedoeld voor iedereen die wilsbekwaam is en een bewuste keuze wil maken over reanimatie. Dit omvat ouderen, mensen met terminale ziekten, of personen met een chronische aandoening waarbij reanimatie weinig kans op succes biedt. Het is een middel om ongewenst lijden te voorkomen en hun waardigheid te behouden, een recht dat de WGBO garandeert zolang je je keuze helder kunt communiceren.
DNR verklaring en medische praktijk
In de medische praktijk wordt een DNR verklaring door zorgverleners geraadpleegd bij een hartstilstand. Het is een instructie die hulpverleners verbiedt om reanimatie te starten, ook als dat normaal protocol zou zijn. Artsen en verpleegkundigen in een ziekenhuis, verpleeghuis of ambulance checken je dossier of kijken naar een zichtbare uiting, zoals een niet reanimeren penning, om te bepalen of een DNR verklaring aanwezig is. Als deze ontbreekt of niet direct zichtbaar is, starten ze reanimatie, tenzij ze een duidelijke aanwijzing hebben. Dit maakt het dragen van een fysieke DNR verklaring, cruciaal om misverstanden te voorkomen, vooral buiten een zorginstelling.
“Niet Reanimeren” en de “Niet Reanimeren Penning”
Na een uitgebreide bespreking komen we bij verwante termen: “niet reanimeren” en de draagbare “niet reanimeren penning“. “Niet reanimeren” is de Nederlandse vertaling van “Do Not Resuscitate”. De niet reanimeren penning is een praktische uitvoering van de DNR verklaring. Het is een hanger met je naam, foto, handtekening en geboortedatum, die zorgverleners direct informeert over je keuze om niet gereanimeerd te worden. Een schriftelijke DNR verklaring staat in je dossier, maar de penning biedt echt een zichtbare oplossing die in noodsituaties direct effect heeft, zoals bij een hartstilstand buiten het ziekenhuis.
Conclusie: DNR verklaring als symbool van zelfbeschikking
Een DNR verklaring is een krachtige uiting van je recht om te beslissen over je eigen medische behandeling, specifiek om reanimatie te weigeren bij een hartstilstand. Het biedt duidelijkheid en rust, zowel voor jou als voor zorgverleners en naasten, en wordt in Nederland ondersteund door wetgeving die je autonomie waarborgt. Met hulpmiddelen zoals de niet reanimeren penning wordt je DNR verklaring concreet en herkenbaar, een essentieel middel om je wensen te respecteren in de meest cruciale momenten.
