Wat is het protocol bij niet reanimeren?
Het protocol bij niet-reanimeren varieert tussen ziekenhuizen en medische instellingen, maar er zijn een aantal algemene stappen die in het protocol opgenomen kunnen zijn:
- Identificatie van de wensen van de patiënt: In het geval van een niet-reanimerenbeleid moet de medische professional de wensen van de patiënt kennen en deze informatie snel en duidelijk kunnen verkrijgen, bijvoorbeeld door middel van een wilsverklaring of niet-reanimeren ketting.
- Beoordeling van de medische situatie: De arts moet de huidige medische situatie van de patiënt beoordelen en vaststellen of reanimatie gerechtvaardigd is.
- Communicatie met de familie: Als de patiënt bewusteloos is, moet de arts de familie informeren over de situatie en de beslissing over de reanimatie.
- Uitvoeren van levensbeëindigende maatregelen: Als besloten is om niet te reanimeren, moeten de levensbeëindigende maatregelen worden uitgevoerd, zoals het verwijderen van beademings- of hartstopperapparatuur.
- Registratie en documentatie: De beslissing en de uitvoering van de levensbeëindigende maatregelen moeten gedocumenteerd worden in het medische dossier van de patiënt.
Het is belangrijk op te merken dat dit slechts een algemene beschrijving is van het protocol bij niet-reanimeren en dat de specifieke stappen en procedures kunnen variëren tussen ziekenhuizen en medische instellingen. Het is ook belangrijk te benadrukken dat het protocol gericht is op het respecteren van de wensen en waarden van de patiënt en het zorgvuldig en humane handelen bij levensbeëindigende maatregelen.