De niet reanimeren penning is een hulpmiddel waarmee patiënten kunnen aangeven dat zij in geval van een hartstilstand of ademhalingsproblemen niet gereanimeerd willen worden. De penning wordt vaak gezien als een belangrijk instrument om de autonomie van patiënten te waarborgen, maar er bestaat nog steeds verwarring over de vraag of medische professionals de penning altijd moeten respecteren.
In Nederland zijn er ongeveer 40.000 mensen die een niet reanimeren penning dragen. Het doel van de penning is om de wens van de patiënt te respecteren en ervoor te zorgen dat deze niet onnodig lijdt. De penning wordt vaak gezien als een alternatief voor een wilsverklaring, die soms te algemeen of vaag kan zijn.
Het niet reanimeren beleid in Nederland is gebaseerd op een aantal wetten en richtlijnen, waaronder de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO) en de richtlijnen van de Nederlandse Vereniging voor Anesthesiologie (NVA). Volgens deze wetten en richtlijnen moeten medische professionals de wensen van de patiënt respecteren en mogen zij niet reanimeren als de patiënt expliciet heeft aangegeven dit niet te willen.
Toch zijn er situaties waarin medische professionals de niet reanimeren penning niet kunnen respecteren. Zo kan het bijvoorbeeld voorkomen dat medische professionals de niet reanimeren penning niet kunnen respecteren omdat zij niet op de hoogte zijn van de wens van de patiënt. Het is daarom belangrijk dat patiënten hun wensen duidelijk communiceren met hun medische professionals en dat zij hun niet reanimeren penning op een zichtbare plaats dragen.