Niet reanimeren | Veelgestelde algemene vragen

navigeer naar:

Is beademing nodig bij reanimatie?

Hoe lang is een DNR code geldig?

Wat doe je eerst bij reanimeren?

Hoe regel ik mijn wilsbeschikking?

Waarom mag je sommige mensen niet reanimeren?

Wat te doen als je niet gereanimeerd wil worden?

Hoeveel mensen met een hartstilstand worden niet gereanimeerd?

Hoe snel moet je gereanimeerd worden?

Is het strafbaar om niet te reanimeren?

Is het verplicht om te reanimeren?

Wat gebeurt er als er geen reanimatie wordt uitgevoerd?

Is een niet reanimeren armband rechtsgeldig?

Hoe regel je niet reanimeren?

Om te regelen dat je niet gereanimeerd wilt worden, volg je deze stappen:

Opstellen van een wilsverklaring: Schrijf een officiële wilsverklaring waarin je aangeeft dat je niet gereanimeerd wilt worden. Dit document moet duidelijk en ondubbelzinnig zijn.

Bespreken met je arts: Bespreek je wens met je huisarts of specialist. Zij kunnen je adviseren over de juridische aspecten en kunnen de wilsverklaring opnemen in je medisch dossier.

Informeer je naasten: Zorg ervoor dat je familie en andere naasten op de hoogte zijn van je wens om niet gereanimeerd te worden. Dit voorkomt misverstanden in een noodsituatie.

DNR-penning of -armband: Draag een “Niet Reanimeren” penning of armband. Dit maakt het voor hulpverleners direct zichtbaar dat je niet gereanimeerd wilt worden.

Opname in medisch dossier: Vraag je arts om je wens op te nemen in je elektronisch patiëntendossier (EPD), zodat deze informatie beschikbaar is voor medisch personeel in geval van nood.

Is beademing nodig bij reanimatie?

Ja, beademing is een belangrijk onderdeel van reanimatie. Bij een hartstilstand wordt meestal hartmassage (borstcompressies) gecombineerd met beademing om zuurstof naar de vitale organen, zoals de hersenen, te transporteren. De hartmassage zorgt ervoor dat er bloed door het lichaam blijft stromen, terwijl de beademing ervoor zorgt dat dit bloed van zuurstof wordt voorzien.

In sommige gevallen, zoals bij professionele hulpverleners, wordt beademing gegeven met behulp van een beademingsmasker of -apparaat. Bij lekenreanimatie wordt vaak de “mond-op-mondbeademing” toegepast. In situaties waar mensen geen beademing willen of kunnen geven, wordt aanbevolen om door te gaan met alleen borstcompressies tot professionele hulp arriveert.

Beide technieken, hartmassage en beademing, zijn essentieel om de overlevingskansen van iemand met een hartstilstand te vergroten.

Wat houdt DNR in?

DNR staat voor “Do Not Resuscitate,” wat betekent dat er bij een hartstilstand of ademhalingsstilstand geen reanimatiepogingen worden ondernomen. Een DNR-bevel is een medische instructie die aangeeft dat iemand geen reanimatie wil in geval van een levensbedreigende situatie. Dit besluit wordt vaak genomen door mensen die een ernstige, ongeneeslijke ziekte hebben of die een reanimatie als een ongewenste verlenging van het leven zien.

In Nederland kan een DNR-wens op verschillende manieren vastgelegd worden. Dit kan via een wilsverklaring, zoals een niet-reanimerenpenning, -armband of -kaartje dat je bij je draagt. Daarnaast kan het ook mondeling met de huisarts of behandelend arts worden besproken en in je medisch dossier worden vastgelegd. Het is belangrijk dat naasten en zorgverleners op de hoogte zijn van deze wens om ervoor te zorgen dat deze in een noodsituatie gerespecteerd wordt.

Hoe lang is een DNR code geldig?

Een DNR-code, oftewel een “Do Not Resuscitate”-wens, is in principe geldig zolang de persoon in kwestie deze wens heeft. Er is geen vervaldatum aan verbonden. De geldigheid van een DNR-code blijft bestaan totdat de persoon deze zelf intrekt of wijzigt.

Het is echter belangrijk om de wens regelmatig te herzien, vooral als de gezondheidssituatie verandert. Een DNR-code kan schriftelijk worden vastgelegd in een wilsverklaring of mondeling aan een arts worden doorgegeven, waarna deze in het medisch dossier wordt opgenomen. Het is aan te raden om naasten en zorgverleners op de hoogte te houden van deze wens en eventuele wijzigingen.

Wat doe je eerst bij reanimeren?

Bij reanimatie is het van cruciaal belang om snel en efficiënt te handelen. De eerste stappen die je moet nemen zijn:

Controleer het bewustzijn: Schud de persoon voorzichtig en vraag luid of ze je kunnen horen. Als er geen reactie is, ga dan verder met de volgende stap.

Bel 112: Roep om hulp en bel direct het alarmnummer 112. Geef duidelijk aan waar je bent en dat je een bewusteloos persoon hebt die mogelijk gereanimeerd moet worden.

Controleer de ademhaling: Kijk, luister en voel gedurende maximaal 10 seconden of de persoon normaal ademt. Als er geen normale ademhaling is, of als je twijfelt, begin dan direct met reanimeren.

Start met borstcompressies: Plaats je handen in het midden van de borstkas en druk stevig en snel (ongeveer 100-120 keer per minuut) in, met een diepte van ongeveer 5-6 centimeter. Laat de borst na elke compressie volledig terugveren.

Geef beademingen (optioneel): Als je getraind bent in beademing en voelt je hier comfortabel bij, kun je na elke 30 borstcompressies 2 beademingen geven. Zorg ervoor dat je de luchtweg opent door het hoofd voorzichtig naar achteren te kantelen en de kin op te tillen.

Ga door tot hulp arriveert: Blijf doorgaan met compressies en beademingen (indien van toepassing) totdat professionele hulp arriveert of de persoon tekenen van leven vertoont.

Hoe regel ik mijn wilsbeschikking?

Het opstellen van een wilsbeschikking is een belangrijke stap om vast te leggen wat je wensen zijn voor medische behandelingen en andere beslissingen als je zelf niet meer in staat bent om die kenbaar te maken. Hier zijn de stappen om je wilsbeschikking te regelen:

Overweeg je wensen: Denk na over welke medische behandelingen je wel of niet zou willen ondergaan in verschillende situaties. Dit kan onder andere gaan over reanimatie, beademing, voeding en vochttoediening, en andere levensverlengende behandelingen.

Bespreek met een arts: Het is raadzaam om je wensen met een arts te bespreken. Zij kunnen je informeren over de medische consequenties van je keuzes en helpen bij het formuleren van duidelijke instructies.

Schrijf je wilsverklaring op: Leg je wensen schriftelijk vast in een document, ook wel een wilsverklaring genoemd. Hierin kun je bijvoorbeeld aangeven dat je niet gereanimeerd wilt worden (DNR), of dat je bepaalde behandelingen niet wilt ondergaan. Het is belangrijk dat deze verklaring helder en specifiek is.

Laat je wilsverklaring registreren: Zorg ervoor dat je wilsverklaring bekend is bij je huisarts en eventueel andere behandelende artsen. Je kunt ook overwegen om een kopie bij familieleden of een vertrouwenspersoon achter te laten.

Overweeg een levenstestament: Een levenstestament is een uitgebreider document waarin je naast medische wensen ook andere zaken kunt regelen, zoals financiële en persoonlijke beslissingen. Hierin kun je ook een gevolmachtigde aanwijzen die namens jou beslissingen mag nemen als je dat zelf niet meer kunt.

Houd je wilsbeschikking actueel: Je wensen kunnen in de loop der tijd veranderen. Het is daarom verstandig om je wilsbeschikking regelmatig te herzien en aan te passen indien nodig. Informeer je arts en betrokkenen bij elke wijziging.

Door deze stappen te volgen, kun je er zeker van zijn dat je wilsbeschikking goed is geregeld en dat je wensen worden gerespecteerd als het moment daar is.

Waarom mag je sommige mensen niet reanimeren?

In sommige gevallen mag je mensen niet reanimeren omdat zij een geldige “Niet Reanimeren” (DNR) wens hebben vastgelegd. Dit kan het gevolg zijn van een wilsverklaring waarin de persoon expliciet aangeeft geen reanimatie te willen bij een hartstilstand. Deze beslissing wordt vaak genomen door mensen die lijden aan ernstige, ongeneeslijke ziekten, waarbij reanimatie het lijden zou verlengen zonder de kwaliteit van leven te verbeteren. Zorgverleners moeten deze wens respecteren, mits deze duidelijk en op de juiste manier is gedocumenteerd.

Wat te doen als je niet gereanimeerd wil worden?

Als je niet gereanimeerd wilt worden, kun je de volgende stappen ondernemen om je wensen duidelijk te maken:

Opstellen van een Wilsbeschikking: Leg je wensen vast in een schriftelijke wilsbeschikking of levenstestament. Dit document geeft aan dat je geen reanimatie wenst in geval van een hartstilstand of ademhalingsstilstand. Zorg ervoor dat dit document duidelijk en specifiek is.

Niet Reanimeren (DNR) Penning: Overweeg het dragen van een DNR-penning of armband die je wens aangeeft. Dit maakt het voor hulpverleners gemakkelijker om je beslissing te respecteren in een noodsituatie.

Informeer Je Huisarts en Familie: Bespreek je wensen met je huisarts en informeer je naasten over je beslissing. Dit helpt om je wensen in geval van een medisch noodgeval goed te begrijpen en te respecteren.

Registratie: Zorg ervoor dat je wilsbeschikking en andere relevante documenten geregistreerd zijn, bijvoorbeeld bij je huisarts of in een elektronisch patiëntendossier indien beschikbaar.

Controleer en Actualiseer: Controleer regelmatig of je wilsbeschikking nog actueel is en of je wensen nog steeds dezelfde zijn. Pas indien nodig je documenten aan.

Door deze stappen te volgen, zorg je ervoor dat je wensen op het gebied van medische behandelingen en reanimatie goed worden nageleefd.

Hoeveel mensen met een hartstilstand worden niet gereanimeerd?

Het aantal mensen met een hartstilstand die niet worden gereanimeerd, varieert afhankelijk van verschillende factoren, zoals de context en de beschikbare informatie. In Nederland kunnen we echter enkele algemene richtlijnen geven:

Statistieken en Richtlijnen: Uit studies blijkt dat een significant percentage van de mensen met een hartstilstand niet wordt gereanimeerd, vooral in situaties waarin reanimatie niet gewenst is of wanneer er een “Niet Reanimeren”-wens is vastgelegd in een wilsbeschikking.

Patiëntwensen: Als iemand een wilsbeschikking heeft waarin staat dat zij geen reanimatie wensen, wordt dit meestal gerespecteerd door medische professionals. Dit percentage kan variëren afhankelijk van de bewustwording en het naleven van deze wensen in de praktijk.

Overlevingskansen: De kans op overleving bij hartstilstand zonder reanimatie is zeer laag. Het is daarom belangrijk om duidelijke afspraken te maken en deze vast te leggen, zodat medische hulpverleners weten hoe te handelen.

Registratie en Communicatie: Mensen die geen reanimatie willen, kunnen hun wensen vastleggen in een wilsbeschikking of DNR-penning. Het is cruciaal om deze documenten goed te registreren en te communiceren met familie en zorgverleners om te zorgen dat je wensen worden gerespecteerd.

Moet ik een DNR hebben?

Een DNR (Do Not Resuscitate) is niet verplicht, maar het kan wel een belangrijke rol spelen bij het bepalen van medische behandeling in geval van een hartstilstand. Hier zijn enkele overwegingen die je kunnen helpen beslissen of je een DNR moet hebben:

Persoonlijke Wensen: Als je specifieke wensen hebt over je medische behandeling en of je al dan niet gereanimeerd wilt worden in geval van een hartstilstand, kan een DNR een manier zijn om deze wensen duidelijk vast te leggen.

Gezondheidsstatus: Mensen met ernstige, ongeneeslijke aandoeningen of een beperkte levensverwachting kiezen soms voor een DNR om te voorkomen dat ze onnodige of invasieve medische behandelingen ondergaan die hun kwaliteit van leven niet verbeteren.

Communicatie met Zorgverleners: Een DNR kan helpen om je wensen te communiceren naar medische professionals. Dit kan vooral belangrijk zijn in een noodgeval wanneer er geen tijd is om met je te praten over je wensen.

Wilsbeschikking: In Nederland kun je je wensen over medische behandeling, inclusief reanimatie, vastleggen in een wilsbeschikking. Dit document kan een DNR-instructie bevatten en helpt zorgverleners om je voorkeuren te respecteren.

Familie en Belanghebbenden: Het is ook belangrijk om je wensen te bespreken met je familie en zorgverleners zodat zij op de hoogte zijn van je beslissingen en deze kunnen respecteren.

Juridische Aspecten: Een DNR moet duidelijk en juridisch correct worden geformuleerd om ervoor te zorgen dat het wordt gerespecteerd door medische professionals.

Een DNR kan een manier zijn om je wensen vast te leggen en ervoor te zorgen dat je medische behandelingen in lijn zijn met je persoonlijke voorkeuren. Het is een goed idee om met je arts of een juridisch adviseur te praten om te begrijpen hoe je je wensen het beste kunt vastleggen en communiceren.

Is reanimatie zinvol?

Of reanimatie zinvol is, hangt af van verschillende factoren. Hier zijn enkele overwegingen die bepalen of reanimatie al dan niet zinvol kan zijn:

Oorzaken van Hartstilstand: Als de hartstilstand wordt veroorzaakt door een behandelbare aandoening, zoals een hartaanval, kan reanimatie zinvol zijn. In dergelijke gevallen kunnen de kansen op herstel aanzienlijk zijn als reanimatie snel wordt uitgevoerd en verdere medische interventies worden aangeboden.

Leeftijd en Gezondheidsstatus: De kans op succesvol herstel na reanimatie kan variëren op basis van leeftijd, algehele gezondheid en onderliggende medische aandoeningen. Bij jongere en gezondere personen kunnen de overlevingskansen beter zijn, terwijl bij ouderen of mensen met ernstige aandoeningen de effectiviteit van reanimatie kan afnemen.

Snelheid van Actie: De tijd tussen het optreden van de hartstilstand en het starten van reanimatie speelt een cruciale rol. Snelle actie verhoogt de kans op een succesvol resultaat. Langdurige onderbreking van de bloedcirculatie kan echter leiden tot onomkeerbare schade aan organen en hersenen.

Kwaliteit van Leven: Het is belangrijk om te overwegen wat de kwaliteit van leven na reanimatie kan zijn. In sommige gevallen kan reanimatie leiden tot langdurige complicaties of een verminderde levenskwaliteit. Beslissingen hierover kunnen variëren op basis van persoonlijke voorkeuren en de verwachtingen voor herstel.

Medische Voorkeuren en Wilsbeschikking: Persoonlijke wensen en vooraf gemaakte wilsbeschikkingen spelen een belangrijke rol. Als iemand duidelijke instructies heeft over het al dan niet willen ondergaan van reanimatie, moeten deze wensen worden gerespecteerd.

Zorg en Ondersteuning: Naast directe reanimatie kunnen nazorg en rehabilitatie cruciaal zijn voor herstel. De beschikbaarheid en kwaliteit van deze zorg kunnen ook invloed hebben op de effectiviteit van reanimatie.

In het algemeen kan reanimatie zinvol zijn, vooral als het wordt uitgevoerd in situaties waar de kans op herstel groot is. Het is belangrijk om de individuele omstandigheden, gezondheidsstatus en persoonlijke voorkeuren in overweging te nemen bij het bepalen van de zinvolheid van reanimatie. Het bespreken van deze onderwerpen met zorgverleners kan helpen bij het nemen van geïnformeerde beslissingen over medische behandelingen.

Hoe snel moet je gereanimeerd worden?

Bij een hartstilstand is de snelheid van reanimatie cruciaal voor de overlevingskansen en het herstel. De eerste stappen bij een hartstilstand moeten zo snel mogelijk worden genomen. Hier zijn de belangrijke tijdslijnen en redenen waarom snelheid essentieel is:

Binnen 1-2 Minuten: Reanimatie (CPR) moet binnen enkele minuten na de hartstilstand beginnen. Elke vertraging vermindert de kans op overleving aanzienlijk. Het hart en de hersenen hebben snel zuurstof nodig om ernstige schade of de dood te voorkomen.

Binnen 3-5 Minuten: Na een hartstilstand begint de zuurstofvoorziening naar de hersenen te verminderen, wat kan leiden tot hersenschade. Binnen 3 tot 5 minuten zonder effectieve circulatie kunnen onomkeerbare hersenschade en dood optreden.

Binnen 10-15 Minuten: Na ongeveer 10-15 minuten zonder reanimatie of defibrillatie (indien nodig) is de kans op een succesvolle resuscitatie en herstel aanzienlijk verminderd. De overlevingskansen dalen sterk na deze periode.

Stappen voor Snelle Actie

Bel Direct 112: Zodra iemand een hartstilstand vermoedt, moet er onmiddellijk contact worden opgenomen met de hulpdiensten. Dit zorgt ervoor dat professionele medische hulp onderweg is terwijl de eerste hulp wordt verleend.

Start Onmiddellijk CPR: Begin direct met cardiopulmonale reanimatie (CPR). Dit omvat borstcompressies en, indien getraind, kunstmatige ademhaling. Goede en effectieve compressies zijn cruciaal voor het handhaven van een minimale bloedcirculatie.

Gebruik een AED: Als er een automatische externe defibrillator (AED) beschikbaar is, gebruik deze dan zo snel mogelijk. De AED kan helpen bij het herstellen van een normaal hartritme door elektrische schokken toe te dienen.

Hoe sneller reanimatie wordt gestart, hoe groter de kans op overleving en herstel. Het is essentieel om onmiddellijk te handelen bij een hartstilstand om de kans op een succesvol resultaat te maximaliseren.

Wat betekent niet reanimeren?

“Niet reanimeren” betekent dat iemand aangeeft geen reanimatie te willen ondergaan in het geval van een hartstilstand of ademstilstand. Dit houdt in dat er geen levensreddende maatregelen, zoals cardiopulmonale reanimatie (CPR), moeten worden genomen om het hart of de ademhaling te herstellen.

Wat betekent niet reanimeren precies?

Wens tot Geen Reanimatie: De persoon heeft ervoor gekozen om geen reanimatie te ontvangen als hun hart stopt met kloppen of als ze stoppen met ademhalen. Dit kan voortkomen uit persoonlijke voorkeuren, medische redenen of het niet willen doorstaan van mogelijke gevolgen van reanimatie.

Documentatie in Wilsbeschikking: Dit wordt vaak vastgelegd in een wilsbeschikking of een document zoals een ‘DNR’ (Do Not Resuscitate) verklaring. Dit document moet duidelijk zijn over de wens om geen reanimatie te ontvangen en kan door medische professionals worden geraadpleegd in een noodsituatie.

Medische Beslissingen: Het betekent dat bij een medische noodsituatie waarin het hart stopt, de medische medewerkers geen reanimatiepogingen zullen ondernemen. Deze keuze kan het gevolg zijn van een ernstige of terminale aandoening waarbij reanimatie niet als nuttig wordt beschouwd of het welzijn van de patiënt zou kunnen schaden.

Belang van Communicatie: Het is belangrijk om deze wens duidelijk te communiceren met familie, zorgverleners en in je medische dossier op te nemen. Dit zorgt ervoor dat je voorkeuren gerespecteerd worden in geval van een noodsituatie.

Alternatieve Zorg: Het betekent niet dat andere vormen van zorg of comfortzorg worden stopgezet. De focus ligt dan vaak op palliatieve zorg en comfort.

Het “niet reanimeren” beleid helpt mensen om controle te behouden over hun eigen medische beslissingen en hun wensen in kritieke situaties te waarborgen.

Kan je reanimatie weigeren?

Ja, je kunt reanimatie weigeren door dit vast te leggen in een wilsbeschikking of door een DNR (Do Not Resuscitate) verklaring op te stellen. Dit zijn de stappen die je kunt volgen om je wens om geen reanimatie te ontvangen te registreren:

Wilsbeschikking Opstellen: In Nederland kun je je wensen met betrekking tot medische behandelingen, waaronder reanimatie, vastleggen in een wilsbeschikking. Dit is een juridisch document waarin je aangeeft welke medische behandelingen je wel of niet wilt ontvangen als je zelf niet meer in staat bent om beslissingen te nemen.

DNR (Do Not Resuscitate) Verklaring: Een andere manier om je wens om geen reanimatie te ontvangen kenbaar te maken, is door een DNR-verklaring te ondertekenen. Dit document moet duidelijk aangeven dat je geen reanimatie wenst in het geval van een hartstilstand of ademstilstand.

Communicatie met Zorgverleners: Het is belangrijk om je wens om geen reanimatie te ontvangen te communiceren met je huisarts en andere zorgverleners. Zorg ervoor dat je medische dossier op de hoogte is van je voorkeuren. Dit helpt ervoor te zorgen dat je wensen worden gerespecteerd in een noodsituatie.

Informeer je Familie: Het is ook raadzaam om je familie en naasten te informeren over je beslissing. Dit voorkomt verwarring en mogelijke conflicten in een stressvolle situatie.

Documenten Bijhouden: Bewaar je wilsbeschikking of DNR-verklaring op een toegankelijke plaats, en overweeg om een kopie bij je te dragen, bijvoorbeeld in je portemonnee, om ervoor te zorgen dat je wensen altijd kunnen worden geraadpleegd.

Het vastleggen van je wensen met betrekking tot reanimatie zorgt ervoor dat je controle hebt over je medische beslissingen, zelfs wanneer je niet in staat bent om zelf te communiceren.

Is het strafbaar om niet te reanimeren?

In Nederland is het niet strafbaar om niet te reanimeren als je dat niet wilt. Het recht om wel of niet gereanimeerd te worden is gebaseerd op je eigen wensen en de wettelijke regels rondom wilsbeschikkingen. Hier zijn enkele belangrijke punten om te overwegen:

Wettelijke Achtergrond

Wilsbeschikking en DNR: Je kunt je wensen met betrekking tot reanimatie vastleggen in een wilsbeschikking of door middel van een DNR-verklaring (Do Not Resuscitate). Deze documenten geven aan dat je geen reanimatie wilt ontvangen in het geval van een hartstilstand of ademstilstand.

Respect voor Wensen: Medische professionals zijn wettelijk verplicht om de wensen van de patiënt te respecteren, zoals vastgelegd in de wilsbeschikking of DNR-verklaring. Dit betekent dat als je hebt aangegeven geen reanimatie te willen ontvangen, artsen en zorgverleners deze beslissing moeten respecteren.

Geen Strafrechtelijke Gevolgen: Het niet uitvoeren van reanimatie in overeenstemming met je wensen is niet strafbaar. De medische beslissing om al dan niet te reanimeren wordt genomen op basis van je vastgelegde voorkeuren en de ethische richtlijnen van de medische beroepsgroep.

Belangrijke Overwegingen

Communicatie: Het is cruciaal om je wensen over reanimatie duidelijk te communiceren aan je huisarts en andere zorgverleners. Dit zorgt ervoor dat je voorkeuren worden gerespecteerd en voorkomt misverstanden in een noodsituatie.

Documentatie: Zorg ervoor dat je wilsbeschikking of DNR-verklaring goed gedocumenteerd en toegankelijk is. Dit helpt ervoor te zorgen dat je wensen gemakkelijk kunnen worden geïdentificeerd en nageleefd.

Familie en Naasten: Informeer je familie en naasten over je beslissing om te voorkomen dat er verwarring ontstaat op het moment dat beslissingen moeten worden genomen.

Het niet uitvoeren van reanimatie volgens je wensen is legaal en niet strafbaar, mits je deze wensen correct hebt vastgelegd en gecommuniceerd.

Is het verplicht om te reanimeren?

In Nederland is het niet verplicht om te reanimeren. Het reanimeren van een persoon hangt af van de omstandigheden, de wens van de persoon in kwestie, en de situatie waarin de reanimatie nodig is. Hier zijn enkele belangrijke punten om te overwegen:

Wettelijke en Ethische Overwegingen

Geen Wettelijke Verplichting: Er is geen wettelijke verplichting die voorschrijft dat iedereen verplicht is om reanimatie te verrichten. In noodsituaties, zoals bij een hartstilstand, geldt wel de algemene plicht om eerste hulp te bieden als je dat kunt, maar dit betreft geen specifieke verplichting tot reanimeren.

Wilsbeschikking en DNR: Als iemand een wilsbeschikking of een DNR-verklaring (Do Not Resuscitate) heeft waarin staat dat hij of zij geen reanimatie wenst, moeten zorgverleners en medische professionals deze wens respecteren. Het niet uitvoeren van reanimatie in overeenstemming met zo’n verklaring is niet strafbaar en voldoet aan de wettelijke eisen.

Medische Professionals: Voor medische professionals, zoals artsen en verpleegkundigen, is het verplicht om de wensen van de patiënt te respecteren zoals vastgelegd in een wilsbeschikking of DNR-verklaring. Dit betekent dat zij in het geval van een duidelijke weigering tot reanimatie, deze wensen moeten naleven.

Burgerhulpverleners: Voor burgers die niet professioneel getraind zijn, is er geen wettelijke verplichting om reanimatie te verrichten. Echter, het kan wel ethisch en moreel worden aangemoedigd om eerste hulp te bieden als je getraind bent en je dat veilig kunt doen. In Nederland zijn er veel initiatieven en trainingen om burgerhulpverleners voor te bereiden op reanimatie en andere eerste hulpverlening.

Noodzakelijke Hulpverlening: In situaties waarin je in staat bent om eerste hulp te bieden, zoals bij een reanimatiepoging, wordt dit beschouwd als een morele en ethische verantwoordelijkheid. Echter, de beslissing om daadwerkelijk te reanimeren kan beïnvloed worden door je eigen oordeel, training, en de specifieke situatie.

Wat is een DNR verklaring?

Een DNR-verklaring (Do Not Resuscitate) is een officieel document waarin iemand aangeeft dat hij of zij geen reanimatie wil als het hart of de ademhaling stopt. Dit document maakt deel uit van de wilsbeschikking en is bedoeld om de wensen van een persoon te respecteren in geval van een medisch noodgeval. Hier zijn de belangrijkste aspecten van een DNR-verklaring:

Kenmerken van een DNR-verklaring

Inhoud en Doel: Een DNR-verklaring is een schriftelijk document waarin iemand expliciet aangeeft geen reanimatie te wensen als er sprake is van een hartstilstand of ademstilstand. Het doel is om te voorkomen dat levensreddende maatregelen zoals hartmassage en beademing worden uitgevoerd als dit niet gewenst is.

Wettelijke Status: In Nederland is een DNR-verklaring juridisch bindend. Dit betekent dat medische professionals verplicht zijn om de wensen die in de verklaring staan te respecteren, zolang deze correct is gedocumenteerd en voldoet aan de wettelijke eisen.

Plaatsing: Een DNR-verklaring kan deel uitmaken van een bredere wilsbeschikking of als een apart document worden bewaard. Het is belangrijk dat deze verklaring goed bereikbaar is voor zorgverleners in een noodsituatie. Dit kan door een kopie van de verklaring bij je te dragen of door deze op te nemen in een elektronisch patiëntendossier.

Aanpassing en Herziening: Personen kunnen hun DNR-verklaring te allen tijde aanpassen of herzien, vooral als hun medische toestand verandert of als ze hun wensen willen bijwerken. Het is cruciaal dat de meest recente versie van de verklaring beschikbaar is voor zorgverleners.

Medische Context: Het is belangrijk om te begrijpen dat een DNR-verklaring specifiek is voor situaties waarin het hart of de ademhaling stopt. Het betekent niet dat alle medische behandeling wordt stopgezet; andere medische zorg kan nog steeds worden verleend, afhankelijk van de omstandigheden en de wensen van de patiënt.

Wat gebeurt er als er geen reanimatie wordt uitgevoerd?

Als er geen reanimatie wordt uitgevoerd, heeft dit directe gevolgen voor de betrokken persoon. Hier is wat er doorgaans gebeurt:

Gevolgen van Het Niet Uitvoeren van Reanimatie

Overlijden: Het belangrijkste gevolg van het niet uitvoeren van reanimatie is dat de persoon zal overlijden als het hart stopt met kloppen of de ademhaling stopt. Reanimatie is bedoeld om de hartslag en ademhaling te herstellen en zo de kans op overleven te vergroten. Zonder deze interventie zal de persoon niet overleven.

Natuurlijke Proces: In situaties waarin geen reanimatie wordt uitgevoerd, zal het lichaam op een natuurlijke manier stoppen met functioneren. Dit kan enkele minuten duren na het stoppen van de hartslag of ademhaling. Het lichaam zal dan beginnen met het afnemen van vitale functies.

Behandeling en Comfort: Als er een DNR-verklaring is en geen reanimatie wordt uitgevoerd, worden andere vormen van medische zorg en comfortzorg vaak wel voortgezet. Dit kan bestaan uit pijnbestrijding, het bieden van comfort en andere palliatieve zorg, afhankelijk van de wensen van de patiënt en de situatie.

Emotionele Impact: Het niet uitvoeren van reanimatie kan emotionele gevolgen hebben voor de familie en naasten van de persoon. Het is belangrijk dat de wensen van de persoon duidelijk zijn vastgelegd en dat familie en zorgverleners goed geïnformeerd zijn om onduidelijkheden en mogelijke conflicten te voorkomen.

Juridische Aspecten: In Nederland, waar een DNR-verklaring een juridisch bindend document is, moeten medische professionals de wensen van de patiënt respecteren zoals vastgelegd in de verklaring. Dit betekent dat als er geen reanimatie wordt uitgevoerd, dit in overeenstemming moet zijn met de vooraf vastgelegde wensen van de patiënt.

Is een niet reanimeren armband rechtsgeldig?

In Nederland is een niet-reanimeren armband niet rechtsgeldig als enige manier om aan te geven dat je geen reanimatie wenst. Een armband kan wel dienen als een praktisch hulpmiddel om zorgverleners te attenderen op je wensen, maar het is niet voldoende om je wensen juridisch bindend te maken. Hier is een overzicht van de juridische status en praktische overwegingen.

Juridische Status van een Niet-Reanimeren Armband

Praktische Waarde: Een armband kan zorgverleners een eerste indicatie geven van je wens om geen reanimatie te ontvangen. Het kan een nuttig hulpmiddel zijn om in noodsituaties snel je voorkeuren zichtbaar te maken.

Geen Juridische Bindend: Een armband op zichzelf heeft geen juridische status en is niet bindend volgens de wet. Zorgverleners zijn niet verplicht om alleen op basis van een armband te handelen. De voorkeuren van een patiënt moeten officieel worden vastgelegd in een juridisch bindend document, zoals een schriftelijke verklaring in een patiëntenwilsbeschikking of een DNR-verklaring zoals een niet reanimeren penning.

Officiële Wilsbeschikking:

Juridisch Bindend: In Nederland wordt een wens om niet gereanimeerd te worden juridisch bindend vastgelegd in een patiëntenwilsbeschikking of een schriftelijke DNR-verklaring. Deze documenten moeten duidelijk en ondubbelzinnig zijn en voldoen aan de wettelijke vereisten.

Registratie en Toegang: Een officiële DNR-verklaring moet worden geregistreerd en toegankelijk zijn voor zorgverleners. Dit kan door de verklaring op te nemen in een elektronisch patiëntendossier (EPD) of een andere geregistreerde medische administratie.

Aanvullende Stappen:

Bespreken met Zorgverleners: Het is belangrijk om je wensen duidelijk te communiceren met je huisarts en eventuele andere zorgverleners. Dit helpt ervoor te zorgen dat je voorkeuren worden gerespecteerd in geval van nood.

Informeren van Familie: Het informeren van je familie over je wensen en de officiële documenten helpt om ervoor te zorgen dat je voorkeuren worden begrepen en nageleefd.